شهات حضرت زینب

   شهادت  حضرت زینب را به محضر اما م عصر تسلیت می گوییم

آیه صبر /وفات حضرت زینب علیهاالسلام

شکیباتر از ایوب

اگر چه حضرت ایوب علیه‏السلام برای صبرش شهره آفاق شده است و بلاهایی که به او رسید بسیار سنگین بود، ولی این سختی‏ها سرانجامی داشت و بیشتر زندگی او

با خوبی و خوشی سپری شد. بردبارتر از ایوب، کسی است که از خردسالی تا پیری، زندگی‏اش با اندوه عجین شده است. او «مادر مصیبت‏ها» زینب کبراست. در کودکی

شاهد ستم‏هایی بود که به پدر و مادرش روا می‏شد. پس از آن هم پرستار فرق تا ابرو شکافته پدر گردید. جگر پاره پاره برادرش امام حسن مجتبی علیه‏السلام را با

اشک چشم می‏شست و در غم‏بارترین تراژدی تاریخ، یعنی جریان کربلا، بار مصیبت‏های سنگینی را به دوش کشید و این درحالی است که «جز زیبایی چیزی ندید».

صبر زینب علیهاالسلام در عاشورا

زینب علیهاالسلام ، کوه بردباری است. صبر هم شرمنده اوست که نمی‏تواند عظمت کار زینب را بیان کند. وقتی در صحنه کربلا نظر می‏کنیم و برگ برگ خونین عاشورا را ورق می‏زنیم، شاخه‏های درخت

 تنومند صبر زینب علیهاالسلام را در صفحه صفحه این روز هولناک می‏بینیم. زینب علیهاالسلام در عاشورا نه تنها بی‏صبری نمی‏کند، بلکه امام حسین علیه‏السلام را در مصیبت‏ها دلداری می‏دهد. زمانی

 که از سنگینی داغ علی‏اکبر توان حرکت از پاهای مبارک امام حسین علیه‏السلام گرفته می‏شود، زینب علیهاالسلام خود را به میدان می‏رساند و روی جسم علی اکبر می‏اندازد و از اندوه برادر می‏کاهد. صبر

زینب علیهاالسلام در وداع گل می‏کند، آنجا که کهنه پیراهنی را برای برادر می‏آورد و می‏داند که پوشیدن این پیراهن برای چیست.

بخشی از سخنرانی‏های زینب کبرا علیهاالسلام در شام چنین است: «ستایش خدای را که پروردگار جهانیان است و درود خدا بر محمد و خاندانش... ای یزید! آیا اینک که فضای آسمان و زمین را بر ما تنگ

 کرده‏ای و ما را همانند اسیران به هر شهر و دیاری کشانده‏ای، گمان می‏کنی ما نزد خدا خوار و تو در پیشگاه خدا گرامی و عزیز هستی؟! اندکی آهسته‏تر و آرام‏تر! ای پسر آزادشدگان [به دست پیامبر!] آیا

 این انصاف است که زنان و کنیزان خود را پشت پرده جای دهی، ولی دختران رسول خدا را به صورت اسیران به این سو و آن سو بکشانی؟... آری، چگونه می‏توان امید عاطفه و دلسوزی داشت از کسی که

 جگر پاکان را بجود و از دهان بیرون افکند و گوشتش از خون شهیدان اسلام روییده باشد؟... تو از این غافله هستی. تو نیز به زودی می‏میری و آرزو می‏کنی ای کاش دستت خشک شده بود، زبانت لال

گشته بود و آنچه را گفتی نمی‏گفتی و آنچه کردی را انجام نمی‏دادی. بارخدایا! داد ما را از اینان بستان و انتقام ما را از این ستمگران بگیر».

به امید ظهور مهربونترین فرد عالم....

با تشکر از پایگاه حوزه     http://www.hawzah.net