استدراج

خدایا ما چه می کنیم از غفلت

استاد فاطمی نیا درباره سنت الهی استدراج فرمودند:

با عنایات خداوند پی برده ام که گریه اسندراجیهم داریم.

یعنی چه ؟

استدراج این است که خدا به انسان مهلت ونعمت می دهد اما این نعمت و مهلت یک نوع عقاب است،

غفلت آور است.

شخص گمان میکند عزیز خداست، خیال می کند مورد لطف و عنایت خداست

ودر نتیجه همان اعمال زشت و گناهانش را ادامه می دهد،

وقتی چشمهایش را باز میکند می گویند:

(هذه جهنم التی کنتم توعدون)

{یعنی این همان دوزخی است که شما وعده داده شده اید-سوره یس آیه 63}

گاهی وقتها نعمت استدراج است.

نعمتی که انسان را از خدا غافل کند،نقمت و عقاب است...

از جمله گریه استدراجی است. حال گریه به او می دهند که فکر کنذ آدم خوبی است.

یعنی افراد هستند که در مجالس وهیئت گریه می کنند

اما کارهایی از این ها سر می زند که سنگ رابه گریه می اندازد...

البته این کلیت ندارد، نه این که بگوییم هر گریه ایی گریه استدراجی است،

می خواهیم بگوییم که این نوع هم هست،باید به خدا پناه برد

اراده محکم

بعض وقتها ما انسانها آن قدر از همه چیز نا امید می شویم که

یقین پیدا می کنیم که دیگر مشکلمان حل نمی شود

ما یک اراده می خواهیم که آن را نداریم

باید یک گام برداریم اما آن را بر نمی داریم

می نشینیم وجلوی خودمان را می بینیم

اما افق وسیعی که در جلوی دیدگانمام است را نمی بینیم

شاید هم نمی خواهیم ببینیم

وقتی این عکس را می بینم  به یاد افرادی می افتم که چنان اراده قوی دارند

که هیچ چیز آن ها را نمی لرزاند

وقتی این عکس را می بینم به یاد تمامی سستی هایم

 در قبال امام زمانم کردم می افتم

 

چه اراده ایی او دارد چه اراده ایی من

چه اراده ایی او دارد چه اراده ایی من

به امید ظهور