امام زمان در کلام آیت الله بهجت
فرج من نزدیک است، دعا کنید بَدا حاصل نشود
آیا نباید در فکر این باشیم که از کسى "حضرت اباصالح المهدى(عجّ)" که خداوند براى اصلاح جامعه قرار داده بخواهیم که بیاید؟! خود او در مسجد سهله، جمکران، در خواب و بیدارى در گوش افرادى از دوستانش بدون اینکه او را ببینند، فرموده است:
"فرج من نزدیک است، دعاکنید." یا به نقلى فرموده: "فرجم نزدیک شده، دعا کنید بَدا تأخیر مقدّر نشود.حاصل نشود." (۱)
چرا به مسجد جمکران نمى آیى؟
عدّهاى
از پاکان و نیکان با حضرت صاحب(عجّ) سؤال و جواب مى کنند و حاجت مى طلبند و
جواب مى گیرند و در مسجد جمکران، صداى آن حضرت را مى شنوند!
آقایى را که در بیدارى دیده بودم، در خواب به من فرمود: چرا به مسجد جمکران نمى آیى؟ (۲)
حضرت حجّت(عجّ) از ما التماس دعا دارد!
آقایى
که زیاد به مسجد جمکران مى رود، مى گفت: آقا(حضرت غائب(عجّ) را در مسجد
جمکران دیدم، به من فرمود: به دل سوختگان ما بگو براى ما دعا کنند، و یک
مرتبه از نظرم غائب شد، نه اینکه راه برود و کم کم از نظرم غائب شود!
همین
آقا هفته ى قبل از آن هم، حضرت را در خواب دیده بود. ولى افسوس که همه
براى برآورده شدن حاجت شخصى خود به مسجدجمکران مى روند و نمى دانند که خود
آن حضرت چه التماس دعایى از آنها دارد که براى تعجیل فَرَج او دعا کنند!
چنان
که به آن آقا( شیخ ابراهیم حایرى ـ رحمه اللّه ـ در حال اعتکاف در مسجد
کوفه) فرموده بود: اینها که به این جا آمده اند، دوستان خوب ما هستند، و هر
کدام حاجتى دارند: خانه، زن، فرزند، مال، اداى دین؛ ولى هیچ کس در فکر من
نیست!
آرى، او هزار سال است که زندانى است، لذا هر کس که براى حاجتى به
مکان مقدّسى مانند مسجد جمکران مى رود، باید که اعظم حاجت نزد آن واسطه ى
فیض، یعنى فَرَج خود آن حضرت را از خدا بخواهد.(۳)
نماز خواند، اما چه نمازى و با چه صداى دلنشینى!
آقایى
که اهل علم بود مى گفت: بنده و یک شخص دیگر و یک پیرمرد شب جمعه ى گذشته
(حضرت استاد ـ رحمه الله ـ این مطلب را در اواخر دهه شصت فرمودند) به مسجد
جمکران رفتیم، ساعت دوازده شب بعد از خواندن نماز و توسّل و روضه خوانى
سیّدالشهدا(ع)، رفیقمان براى رسیدن به خدمتش(خدمت حضرت ولى عصر(عجّ) خیلى
اظهار اشتیاق کرد. سپس آقایى را دیدیم که آمد و دم محراب مسجد ۴ رکعت نماز
خواند، اما چه نمازى و با چه صداى دلنشینى! من از یک طرف و آن رفیقمان از
پشت سرش، صداى قرائتش را مى شنیدیم، تا اینکه آقا(عجّ) بعد از نماز بلند شد
و به طرف درِ مسجد حرکت نمود، و من نتوانستم از هیبت او از جا بلند شوم؛
ولى رفیقمان تا دم درِ مسجد از پشت سرش رفت و آقا از مسجد خارج شد و من تا
دمِ در ایشان را مى دیدم. سپس رفتم و از درِ مسجد به طرف راست و چپ نگاه
کردم، دیدم غایب شده است و او را ندیدم. (۵)
پی نوشت ها:
۱_(در محضر بهجت جلد یک نکته ۱۵۸)
۲_(در محضر بهجت جلد۲، نکته ۱۲۴)
۳_(در محضر بهجت نکته ۱۷۶)
۴_(در محضر بهجت جلد سوم، نکته۲۹۷)
۵_(در محضر بهجت نکته ۳۷۵)
با تشکر از وب سایت افکار نیوز
