مراحل جنبش سفیانی
اتفاقات ظهور 
آغاز جنبش سفیانى و مراحل آن بخش سیزدهم
برگرفته از کتاب عصر ظهور
شرایط و اوضاع ترسیم شده در روایات ، جنبش سفیانى را بسیار خشن و
سریع توصیف مى کند یا به تعبیر سیاسى امروز جنبشى دراماتیک و خونین
مى باشد زیرا اوضاع جهانى و کشمکش بین ابرقدرتها به اندازه اى وخیم مى شود که منجر به نبرد مى گردد. و وضع سرزمین شام که فتنه فلسطین آن را بر
هم مى زند ((همچون بهم خوردن آب در مشک )) و از ضعف و ناتوانى و تجزیه شدن ، گرفتار رنج و افسردگى است .. و مهمتر از آن ، از نظر غربى ها و یهودیان رسیدن نیروهاى اسلام و قواى ایرانیان به مرزهاى فلسطین و دروازه هاى قدس مى باشد، سپس نفوذ روسها در سرزمین شام و جهان اسلام
افزایش مى یابد. از این رو آنها اقدام به انتخاب زمامدارى مقتدر مى نمایند. تا بتواند منطقه پیرامون اسرائیل را براى سلطه اسرائیل کاملا زیر فرمان آورد و از این جاست که او نقش مهم خود را که تنها خط دفاع (عربى ) از اسرائیل و غرب است اجرا مى کند، بلکه آنها دست او را در جنگ عراق و اشغال آن جهت
جلوگیرى از خطر ایرانیان و یاران درفش هاى سیاه باز مى گذارند. همچنانکه دست سفیانى را دریارى رساندن به حکومت ضعیف حجاز و براى درهم شکستن جنبش اساسى و نوینى که نمى تواند نهضت امام مهدى (علیه السلام ) در مکه مکرمه بشمار آید باز مى گذارند.
جنبه هایى را که روایات ، آشکارا یا به اشاره یاد مى کند، به فهمیدن سرعت و شدتى که از ویژگیهاى جنبش سفیانى مى باشد و روایات درباره آنها سخن مى گوید، کمک مى کند. از امام صادق (علیه السلام ) روایت شده است که فرمود:
((سفیانى از نشانه هاى حتمى ظهور است و خروج او از آغاز تا انجام پانزده ماه بطول مى انجامد، وى شش ماه کارزار مى کند، همینکه بر پنج شهر دست یافت نه ماه فرمانروائى مى کند بى آنکه روزى برآن افزوده شود))(3)
آن پنج شهر عبارتند از: دمشق ، اردن ، حمص ، حلب و قنسرین که مراکز فرمانروائى منطقه ، سوریه ، اردن و لبنان مى باشد. و روایات بر بودن اردن در آنها تصریح مى کند، اما لبنان که جزئى از سرزمین شام و تابع پنج شهر بحساب مى آید، بعید نیست که در قلمرو حکومت سفیانى قرار گیرد. ولى برخى از
روایات ، گروههایى را از فرمانروائى سفیانى جدا مى کنند که عبارتند از: بپاى دارندگان حق که خداوند آنها را از شرّ خروج با او حفظ مى کند که بیان خواهد شد و مردم لبنان از آن دسته مى باشند.
روایات زمان جنبش وى را معین مى کند و وقوع آن را در ماه رجب مى داند، از امام صادق (علیه السلام ) روایت شده است که فرمود:
((از نشانه هاى حتمى ظهور خروج سفیانى در ماه رجب است .))(4)
و این امر، یعنى خروج سفیانى شش ماه قبل از ظهور حضرت مهدى (علیه السلام ) خواهد بود، زیرا حضرت در شب دهم یا روز دهم محرم همان سال در مکه ظهور مى کند و تسلط سفیانى بر منطقه شام که عبارت است از لشکرکشى به عراق و سپس به حجاز، به تصور پیروزى بر یاران امام مهدى
(علیه السلام ) و نهضت آن حضرت مى باشد قبل از ظهور آن بزرگوار انجام مى پذیرد. بنابراین جنبش سفیانى در سه مرحله انجام مى شود، نخست : مرحله تثبیت سلطه وى در شش ماهه اول . مرحله دوم : هجوم و پیکار او در عراق و حجاز، مرحله سوم : بازگشت وى از توسعه طلبى در عراق و حجاز و
دفاع در برابر تحرک سپاه حضرت مهدى (علیه السلام )، جهت حفظ متصرفات باقیمانده اش از سرزمین شام و اسرائیل و قدس .
قابل دقت است که ، روایات مربوط به سفیانى جنگ هاى شش ماهه اول وى را به اختصار ترسیم مى کند و این درگیریها ابتدا جنگ هاى داخلى او با اءصهب و اءبقع و سپس با نیروهاى اسلامى و غیراسلامى مخالف خود است تا اینکه استیلاى او برسرزمین شام کامل مى گردد.
ولى با توجه به جنبش او، طبیعى است که این شش ماه ، سراسر پر از عملیات هاى متراکم نظامى خواهد بود وى بگونه اى سلطه خود را تحکیم مى بخشد که بتواند نیروهاى زیادى را براى نبردهاى گسترده در نه ماه آینده تجهیز و گردآورى نماید. و ممکن است سفیانى در کنار جنگهاى شش ماهه اول خود، علاوه بر اءبقع و اءصهب با فرمانروایان اردن و لبنان و دیگر نیروهاى مخالف درگیرى داشته باشد.
روایتى ، به شدت جنگ هاى سفیانى با ابقع و اصهب اشاره مى کند و همین جنگ ها موجب نابودى شام مى گردد. از امام باقر (علیه السلام ) روایت شده است که فرمود:
((از نشانه هاى ظهور، فرو رفتن یک آبادى به نام جابیه از روستاهاى شام و فرود آمدن ترکان در جزیره و رومیها در رمله است ، درگیریهاى زیادى در این هنگام در سراسر زمین رخ مى دهد تا اینکه شام ویران مى گردد ((و در روایتى آمده است ، نخستین سرزمینى که ویران مى شود شام است )) و علت ویران شدن آن اجتماع سه درفش (نیرو) در آنجاست ، نیروهاى اصهب ، لشکر ابقع و لشکر سفیانى.))(5)
اما خرابى دمشق با توجه به سخن امیرمؤ منان (علیه السلام ) که فرمود: ((دمشق را قطعا تخریب خواهم کرد... این عمل را مردى از خاندان من انجام مى دهد)) ظاهرا همان ویرانى اى است که در نبرد بزرگ آزادسازى قدس که توسط امام مهدى (علیه السلام ) با سفیانى ، یهودیان و رومى ها اتفاق مى افتد.
اما سفیانى در نه ماهه پایانى حکومت خود، دست به نبردهاى بزرگى مى زند که مهمترین آنها با ترکان (روسها؟) و هواداران آنها در قرقیسیا است ، سپس نبردهاى او در عراق با ایرانیان زمینه سازان ظهور، و یمنى که طبق برخى از روایات با آنان مى باشد.
و ممکن است سفیانى در مدینه منوره داراى نیروهایى باشد که در کنار نیروهاى حکومت حجاز، در برابر نبردى که احتمالا توسط حضرت مهدى (علیه السلام ) براى آزادى مدینه انجام مى پذیرد وارد پیکار شوند.
سفیانى پس از شکست در عراق و حجاز به شام و فلسطین باز مى گردد تا در بزرگترین کارزار حضرت مهدى (علیه السلام ) یعنى نبرد بزرگ فتح قدس به مصاف بپردازد.
ادامه دارد
,
