فرازی ازخطبه رهبر انقلاب در سال 72

شهادت جانسوز مولایمان حضرت علی(علیه السلام)تسلیت باد

کسانى که سالها بر فراز منبرها، على را لعن کردند، اگر مى‌دانستند محل دفنش کجاست، بعید نبود بروند قبر را بشکافند و اهانتى به جسد مطهر امیرالمؤمنین علیه‌الصّلاةوالسّلام روا دارند. نیمه شب، بدن

 را براى تدفین بردند. چه کسانى بودند؟ لابد فرزندان امیرالمؤمنین علیه‌السلام و بعضى خواص اصحاب، جسد مطهّر را بردند، دفن کردند و برگشتند. بنده با خود مى‌اندیشیدم که دراین قضایا، در این شهادت

 مظلومانه، در این تشییع مظلومانه، در این دفن مظلومانه، در خانه مصیبت‌زده على، به چه کسى از همه سخت‌تر گذشت؟ به نظرم رسید که به زینب کبرى سلام‌اللَّه‌علیها از همه سخت‌تر گذشته است.

 زینب کبرى سلام‌اللَّه‌علیها پیش از آن، دفن مادر را در نیمه شب دیده بود و اکنون دفن پدر را در نیمه شب مى‌دید. بعدها هم تشییع جنازه امام حسن علیه‌السلام را با آن وضع دید و تیرهایى را که به طرف

 جنازه آن حضرت پرتاب مى‌شد. در روز عاشورا هم، آن منظره سهمگین و هولناک را دید که ازهمه سخت‌تر بود. و آن دم که فریاد برآورد: «یا رسول اللَّه! صلا علیک ملیک السماء: هذا حسینک مرمل بدماء و مقطع الاعضاء.» لاحول و لا قوةالا باللَّه العلى العظیم.

 

به امید ظهور...