وقایع و اتفاقات ظهور_اعراب و نقش آنان در دوران ظهور

                                   اعراب و نقش آنان در دوران ظهور

برگرفته از کتاب : عصر ظهور

روایات بسیارى درباره اعراب و اوضاع و احوال آنها و فرمانروایانشان در زمان ظهور و نهضت ظهور حضرت مهدى (علیه السلام) آمده است . از جمله روایات مربوط به حکومت زمینه ساز آن حضرت در یمن که بطور

 عموم ، روایات در مدح و ستایش آن وارد شده است و ما انشاء الله جداگانه آنها را یارى خواهیم کرد.

و از آن جمله ، روایات جنبش مصریان است که از آن روایات ، مدح و تعریف آنان استفاده مى شود، بویژه روایاتى که مى گوید، برخى از یاران امام مهدى (علیه السلام) و معاونان برگزیده آن حضرت از مصر مى باشند و نیز روایات دیگرى که دلالت دارد مصر بعنوان منبر حضرت مهدى (علیه السلام) یعنى پایگاه اندیشه و تبلیغات جهان اسلام خواهد بود و روایاتى که مربوط به ورود حضرت به مصر و ایراد سخن برفراز منبر آن مى باشد از این رو ممکن است جنبش مصریان در شمار حرکتهاى زمینه ساز ظهور وى و شرکت در نهضت ظهور آن حضرت بحساب آید، که ذکر آن جداگانه خواهد آمد.

همچنین روایات مربوط به ((گروههاى موجود در عراق)) و ((مؤ منان حقیقى آنجا)) مى باشد که ذکر آنان در زمره یاران حضرت مهدى (علیه السلام) خواهد آمد.

و از جمله آن احادیث ، روایات مربوط به مغربى هاست که از ایفاى نقش ‍ متعدد نیروهاى ارتش مغرب در مصر و سوریه و اردن و عراق سخن مى گوید، نکوهش این نیروها از این دسته روایات استفاده مى شود و به احتمال قوى این نیروها از سوى دشمنان اسلام ، بر ضد زمینه سازان حضرت مهدى (علیه السلام) و ضد جنبش اسلامى در سرزمین هاى عربى به کار گرفته مى شوند، که شباهت به نیروهاى میانجى گر بین المللى و یا نیروهاى دفاع از عربیت است که بزودى آن را بیان خواهیم کرد.

هم چنین در منابع شیعه و اهل سنت ، روایاتى در نکوهش فرمانروایان عرب به نحو کلى آمده است که از آن جمله این روایت مستفیض است :

((واى بر اعراب (و یا بر طاغیان عرب ) از شرى که بزودى گریبان گیر آنان خواد شد.))

از امیرمؤمنان (علیه السلام) روایت شده است که فرمود:

((به خدا سوگند، مثل اینکه او را بین رکن و مقام مى بینم که مردم با او و با کتابى نوین بیعت مى کنند، در حالى که این امر بر عرب سخت و دشوار است ، واى بر سرکشان عرب از شرى که بزودى دامنگیر آنان خواهد شد.))( و در مستدرک حاکم چنین است :((واى بر اعراب از شرى که بزودى به آنها مى رسد.))(

مراد از کتاب نوین : قرآن است که متروک مى گردد و حضرت مهدى (علیه السلام) از نو آن را بر مى انگیزد و حیات تازه مى بخشد. از امام صادق (علیه السلام) نیز نقل شده که فرمود:

((چون قائم قیام نماید، مردم را از نو به اسلام دعوت مى کند و آنان را به امرى که متروک مانده است و عموم مردم از آن جدا شده و به گمراهى رفته اند راهنمائى مى کند و او از این جهت مهدى نامیده شده است که مردم را بسوى امرى گم شده هدایت مى کند. و قائم خوانده شده است چرا که قیام به حق مى کند.))

و علت اینکه اسلام بر فرمانروایان و بسیارى از مردم سخت و ناگوار مى باشد، این است که آنها به دورى و جدائى از آن عادت کرده اند، از این رو بازگشت به قرآن و اسلام راستین و بیعت با حضرت مهدى (علیه السلام) و عمل به احکام اسلام براى آنان سخت و دشوار است .

ممکن است منظور از کتاب جدید و نوین ، همین قرآن با نظم و ترتیب جدید سوره هاو آیاتش باشد. و در روایت آمده است که نسخه قرآن یاد شده با اشیاء بازمانده از پیامبر اسلام (صلى الله علیه وآله) و سایر پیامبران الهى (علیهم السلام) نزد حضرت مهدى (علیه السلام) محفوظ مى باشد و آن قرآن هیچ گونه اختلاف با قرآنى که در دسترس ماست ندارد، حتى بدون زیادتى و کاستى یک حرف .

تنها تفاوت آن در ترتیب سوره ها و آیات است که با املاء رسول الله (صلى الله علیه وآله) و خط على (علیه السلام) است. مانعى ندارد که قرآن به لحاظ هر دو معنى (ترتیب سوره ها و آیات - اجراى دستورات قرآن که فراموش شده ) جدید باشد.

از عبدالله بن ابى یعفور نقل شده که گفت از امام صادق (علیه السلام) شنیدم که مى فرمود:

((واى بر گردنکشان عرب از شرى که نزدیک است آنها را فراگیرد گفتم فدایت شوم : چه تعدادى از عرب با حضرت قائم خواهند بود؟

فرمود: تعدادى اندک ، گفتم : به خدا سوگند کسانى که این امر را توصیف مى کنند از آنان بسیارند، فرمود: البته مردم باید امتحان شوند و از یکدیگر جدا شده و غربال شوند و افراد زیادى از غربال امتحان خارج مى گردند.))(5)

و از آن جمله ، روایاتى است پیرامون اختلافات میان اعراب در زمان ظهور که منجر به نبرد میان برخى از آنان مى شود. از امام باقر(علیه السلام) نقل شده که فرمود:

((حضرت قائم قیام نمى کند مگر در حالى که ترسى شدید و فتنه و بلائى بر مردم فرارسد و قبل از آن گرفتار طاعون مى شوند، آنگاه شمشیر برنده میان اعراب حاکم مى شود و اختلاف میان مردم و پراکندگى در دین و دگرگونى در حال آنان بوجود مى آید و به گونه اى که هر کسى در اثر مشاهده درنده خوئى که در میان برخى از مردم نسبت به بعض دیگر وجود دارد، صبح و شام آرزوى مرگ مى کند.))

و مانند این ، روایاتى است که به فاصله گرفتن اعراب از عقاید و ارزشهاى خود و ابراز راءى نمودن هر صاحب اندیشه اى نسبت به اندیشه خود و دعوت کردن دیگران به سوى آن ، مربوط مى شود.

و نیز از زمره همین روایات ، احادیث مربوط به اختلاف میان عرب و عجم یعنى ایرانیان ، یا بین فرمانروایان ایران و عرب است که این درگیرى تا ظهور حضرت مهدى (علیه السلام) همچنان ادامه مى یابد

وقتى ما، روایات مربوط به حرکت زمینه سازان ، یاران درفش هاى سیاه و روى آوردن نیروهاى آنها به سوى قدس و نیز حرکت خصمانه سفیانى را که مى خواهد راه بر آنها ببندد ملاحظه کنیم ، نتیجه مى گیریم که در میان فرمانروایان و حکام عرب ، جو عمومى بر ضد یاران درفش هاى سیاه خواهد بود، مگر جنبش یمنى که زمینه ساز حکومت حضرت مهدى (علیه السلام) است و غیر از حرکت هاى اسلامى که یارى رسان زمینه سازان ظهور آن حضرت و یاران خود وى مى باشند.

دسته اى دیگر از احادیث ، روایات نبرد حضرت مهدى (علیه السلام) با اعراب و نیز روایاتى پیرامون کارزار آن حضرت است با اندک باقیمانده هاى رژیم حجاز، بعد از آزاد سازى مکه مکرمه که در نبردى شدید پس از

 آزادى مدینه منوره و چه بسا هنگام آزاد سازى آن انجام مى گیرد...و سپس نبردهاى متعدد آن حضرت با سفیانى در عراق و جنگ بزرگ امام (علیه السلام) با سفیانى در فلسطین مى باشد. و در برخى از آن

روایات آمده است که آن حضرت با خوارج مخالف خود در عراق مبارزه مى کند و خون هفتاد قبیله را مباح مى شمارد (گفتگو پیرامون این جریانات در حوادث عراق و سرزمین شام خواهد آمد) از این رو از امام صاق (علیه السلام) رسیده است :

((وقتى که قائم ظهور نماید، میان او و اعراب و قریش چیزى جز شمشیر ((حاکم )) نخواهد بود))

و از جمله روایات ، احادیث مربوط به فرو رفتن زمین و زمین لرزه ها در جزیرة العرب و در شام و در بغداد و بابل و بصره و پدیدار شدن آتش در حجاز یا در شرق حجاز است که سه یا هفت روز ادامه دارد و از جمله نشانه هاى ظهور بحساب مى آیند.