چندسوال آیت الله بهجت قبل از ینکه از دنیا برود

چندسوال آیت الله بهجت قبل از اینکه از دنیا برود

ائمه ما هزار سال پیش خبر داده اندکه گرفتاری و ابتلاءات برای اهل ایمان

 به حدی خواهد بود که عده کثیری از آنان از ایمان خارج می گردند!

آیا خروج از ایمان، خروج از ابتلاءات را هم به دنبال دارد؟

آیا ما از منتظرین امام زمان هستیم؟

آیا ما می خواهیم امام زمان ظهور کند؟

آیا ما به ظهورش راضی هستیم؟

آیا آن حضرت از کارهای ما راضی است؟

آیا آن حضرت راضی است که مالش را در مواردی صرف کنیم

که گویا مال آن حضرت نیست؟

آیا آن حضرت راضی است که در ترویج مذاق او وپدرانش

تقصیر وکوتاهی نمائیم؟ یا آن را ترک کنیم؟

به امید ظهور

شهادت حضرت زهرا را به محضر امام زمان تسلیت می گوییم

یا زهرا برای فرزندت چه کرده ایم؟    هیچ کاری نکرده ایم.

می ترسم که از این دنیا بروم ودر آن دنیا وقتی ببینمتان شرمنده تان شوم

می ترسم از آن نگاهی که وقتی مرا ببینی سری تکان دهی

ومن فقط افسوس بخورم که چرا کاری که می توانستم برای فرزندت

 انجام بدهم را ندادم.

یا زهرای مرضیه برایمان دعا کن تا کاری برای ظهور کرده باشیم

برایمان دعا کن برایمان دعا کن

می ترسم از آن نگاه می ترسم از آن نگاه

به امید ظهور فرزند فاطمه الزهرا(سلام الله علیها)

خداوندا مرا تکانی ده

همیشه از خدا بخواهیم که ما را از زمینه سازان ظهور مهدی فاطمه قرار بدهد

چه خوبست ذهنمان لحظه به لحظه به یاد یار باشد

یاری که او هم ما را دوست دارد منتها گناهان ما.....

خداوندا به این نوع زندگی دیگر عادت کرده ام مرا تکانی ده

مرا تکانی ده مرا تکانی ده

به امید ظهور....

انتظار مهربونترین فرد عالم

به هیچ عنوان امواج منفی را به ذهن مان راه ندهیم

صمیمانه با محبوبمان آفریدگار مان حرف بزنیم

در اوج نا امیدی خوشحال باشیم وامیدوار

به امید ظهور مهربونترین فرد عالم

ار دست کسی دلخور نباش

یادمان باشد که که ما دو نوع بیماری داریم

بیماری جسمی

بیماری روحی

این را یادمان باشدبه هیچ عنوان نباید از دست کسی که ما را اذیت می کند ناراحت شویم

او بیماراست برای او دعا کنیم تا هم رحمت خدا شامل حال او شود وهم ما به آرامش دست

پیداکنیم.

از دست هیچ‌کس دلخور مشو و کینه به دل مگیر و آرامش خود را هرگز از دست نده و بدان که هروقت کسی بدی می‌کند، در آن لحظه بیمار است.

روزی سقراط، حکیم معروف یونانی مردی را دید که خیلی ناراحت و متاثر است. علت ناراحتیش را پرسید، پاسخ داد: در راه که می‌آمدم یکی از آشنایان را دیدم. سلام کردم جواب نداد و با بی‌اعتنایی و خودخواهی گذشت و رفت و من از این طرز رفتار او خیلی رنجیدم.

سقراط گفت: چرا رنجیدی؟

مرد با تعجب گفت: خوب معلوم است، چنین رفتاری ناراحت‌کننده است.

سقراط پرسید: اگر در راه کسی را می‌دیدی که به زمین افتاده و از درد و بیماری به خود می‌پیچد، آیا از دست او دلخور و رنجیده می‌شدی؟

مرد گفت: مسلم است که هرگز دلخور نمی‌شدم. آدم که از بیمار بودن کسی دلخور نمی‌شود.

سقراط پرسید: به جای دلخوری چه احساسی می‌یافتی و چه می‌کردی؟

مرد جواب داد: احساس دلسوزی و شفقت و سعی می‌کردم طبیب یا دارویی به او برسانم.

سقراط گفت: همه‌ی این کارها را به خاطر آن می‌کردی که او را بیمار می‌دانستی، آیا انسان تنها جسمش بیمار می‌شود؟ و آیا کسی که رفتارش نادرست است، روانش بیمار نیست؟ اگر کسی فکر و روانش سالم باشد، هرگز رفتار بدی ازاو دیده نمی‌شود؟

بیماری فکر و روان نامش "غفلت" است. باید به جای دلخوری و رنجش، نسبت به کسی که بدی می‌کند و غافل است، دل سوزاند و کمک کرد و به او طبیب روح و داروی جان رساند. پس از دست هیچ‌کس دلخور مشو و کینه به دل مگیر و آرامش خود را هرگز از دست مده و بدان که هر وقت کسی بدی می‌کند، در آن لحظه بیمار است

به امید آن روزیکه محبوب تمام عالم ظهور کند..........